Taíno's kanoavontuur

De Taínos waren vindingrijke mensen die minimale technologie gebruikten om de Caribische Zee vanuit Zuid-Amerika te doorkruisen met kano's. De betekenis van hun kano's kan niet genoeg worden benadrukt. Kano's maakten deel uit van hun dagelijks leven, maar waren ook belangrijk voor rituelen, ceremonies en reizen. Hoewel het ongelooflijk lijkt, waren ze in staat om grote kano's te gebruiken om vanaf het vasteland te springen om de talrijke eilanden in het Caribisch gebied te bevolken om onderling unieke groepen, gewoonten en culturen te vormen.

Wie waren de Taínos?

De Taínos waren een inheemse groep mensen, die een subgroep waren van de Arawak-indianen. Ze woonden in het Caribisch gebied in Cuba, Hispaniola (wat nu de Dominicaanse Republiek en Haïti is), Jamaica, Puerto Rico en de Kleine Antillen. Meestal een vreedzame groep, het waren de inheemse volkeren die Christoffel Columbus ontmoette toen hij voor het eerst in de Dominicaanse Republiek aankwam. Ze leefden in groepen variërend van ongeveer 2.000 tot 3.000 mensen onder leiding van een leider, en ze waren met ongeveer 3 miljoen aan het einde van de 15e eeuw.^e eeuw. Ze werden echter in wezen weggevaagd na de Spaanse verovering en introductie van ziekte, slavernij en slachting.

"Ze gaan met ongelooflijke snelheid:" Taínos en hun kano's

Hoe zijn mensen een watermassa overgestoken die iets groter is dan de Middellandse Zee?
Zee en de 7^e grootste waterlichaam ter wereld om verre eilanden te bereiken?
Het Taino-volk is een fascinerend voorbeeld van de vindingrijkheid en veerkracht van de mensheid, want ze navigeerden door diepe wateren in boomstamkano's, waarbij ze de relatieve veiligheid en zekerheid van het vasteland in Zuid-Amerika achterlieten om onbekende landen te doorkruisen. In dit artikel zullen we onderzoeken wie de Taino-bevolking was, het belang en de functie van hun kano's, en hoe ze deze gebruikten om van Colombia en Venezuela naar de Grote en Kleine Antillen te navigeren.

Het belang van de kano

De Taínos waren boeren en vissers, en hun kano's behoorden tot hun meest gewaardeerde bezittingen vanwege de grote verscheidenheid aan toepassingen. Ze gebruikten kano's om te vissen, (diepzee en zoet water in meren) handel, reizen, verkennen, watersporten, oorlog, ceremonies, overvallen, communicatie met lokale eilanden en dagelijks vervoer.

Omdat er geen groot wild op de eilanden was, waren de Taínos bekwame vissers. Bij het diepzeevissen maakten ze een kleinere vis vast aan een lijn, vastgemaakt aan de kano, en wachtten op een grotere vangst. De vissers zouden dan in het water duiken om de vangst te helpen ophalen. De Taínos visten ook in zoetwater- of mangrovebossen en verzamelden mosselen en oesters. Ten slotte visten ze in de rivieren, waarbij ze gif gebruikten dat was verkregen van lokale planten om de vissen lang genoeg te verdoven om te verzamelen. (Het gif had geen invloed op de eetbaarheid van de vis.)

Kano's waren echter niet alleen functionele objecten. De Taínos waren er trots op ze te versieren en te versieren. Uit archieven die door Columbus zijn nagelaten, weten we dat kano's werden geverfd en versierd met metaal en tot prachtige kunstwerken werden gemaakt. In veel opzichten symboliseert de kano de Taíno-manier van leven. In feite is het woord "kano" afkomstig uit de Arawak-taal, "canaua.”

Hoe hebben ze de kano's gemaakt?

De Taíno-kano is gemaakt van een enkele boom. Ze zouden de bomen vellen of ze aan de voet verbranden; dan zouden ze het blok uithollen met stenen bijlen en met vuur. Dit was een langzame vooruitgang en ze zouden beetje bij beetje langs de romp rukken totdat deze de uiteindelijke vorm had bereikt. Sommige verslagen stellen dat de kano's tot 150 mensen konden vervoeren, maar het gemiddelde grote schip schijnt rond de 40-60 mensen te zijn geweest. De Taínos maakten echter kano's die overal pasten, van één persoon tot 100. De grote kano's werden gebruikt voor diepzeevissen en handel tussen de individuele eilanden, terwijl de kleinere, persoonlijke kano's voor dagelijks gebruik waren.

De grootte van de kano's hing af van de grootte van de boom en als zodanig waren ze niet erg breed, maar volgens sommige rapporten konden de kano's wel 30 meter en 8 voet breed worden. De Spanjaarden bewonderden de snelheid en manoeuvreerbaarheid van de schepen, en Columbus merkte op dat ze een Spaans schip konden overtreffen en zei: "Ze gaan met ongelooflijke snelheid."

Een deel van hun snelheid was te danken aan de peddels die ze gebruikten. Hoewel er aan historici en archeologen zeer weinig bewijs is overgelaten, wijzen sommige artefacten op de verscheidenheid en functie van peddels. Gemiddeld waren ze ongeveer 2,5 voet lang en waren ze mogelijk versierd met versieringen om de specifieke sociale status van de persoon te beschrijven. De vorm van de peddel was afhankelijk van de functie. Zo werden korte peddels gebruikt voor relatief stille wateren (zoals de ondiepten), terwijl peddels met scherpe bladen voor snelle slagen waren om maximale snelheid in open water te bereiken. De Taínos peddelden vanuit een knielende positie in de kano, wat voor stabiliteit zorgde in het onstabiele open water.

Sommige geleerden hebben betoogd dat de Taínos misschien zeilen in hun kano's hebben gebruikt, maar de meerderheid is het erover eens dat dit onwaarschijnlijk is. Zeilen zouden omvangrijk zijn geweest, waardoor ze meer gewicht creëerden dan nodig was, waardoor het evenwicht van het schip werd verstoord. Daarom hebben historici geconcludeerd dat ze werden aangedreven door menselijke kracht, samen met hulp van water- en windstromen.

Hoe navigeerden ze?

De beste schatting die historici en archeologen hebben, is dat de Taínos tussen 1200 en 1500 na Christus vanuit Colombia en Venezuela reisden. (Er is enige discussie over of ze vanuit Meso-Amerika zijn gereisd, hoewel het onwaarschijnlijk is.) Hoewel het opmerkelijk lijkt dat een precolumbiaans volk, dat geen kompassen, magneten of zonnewijzers gebruikte, de gevaarlijke reis van Zuid-Amerika naar de Caribische eilanden, bepaalde factoren maakten het duidelijk gemakkelijker.

Ten eerste is het weer in het Caribisch gebied redelijk stabiel (afgezien van orkanen). De wind was voorspelbaar, net als de waterstromingen. Zonder al te technisch te worden, vormen de waterstromingen in het Caribisch gebied van nature een soort watersnelweg. Denk aan de snelheidslopers op luchthavens of roltrappen: de stromingen, samen met de mogelijkheid om als een samenhangend geheel in groepen te roeien, versnelden hun reis enorm.

Bovendien konden de Taínos profiteren van de voorspelbaarheid van het weer om hun langeafstandsreizen te plannen, meestal van maart tot augustus. Ze waren in staat om de Poolster en de sterrenbeelden als gids te gebruiken om de eilanden aan de andere kant van de zee te bereiken. Bovendien liggen de eilanden relatief dicht bij elkaar, waardoor handel en communicatie gemakkelijk zijn. Op deze manier fungeerde de zee als een grote verbinder tussen individuele Taíno-stammen.

Beleef een Taíno-ervaring

Benieuwd naar het dagelijks leven van de Taínos? Met de Taíno Canoes-activiteit ga je terug in de tijd om de wereld van de inheemse volkeren van de Dominicaanse Republiek te ervaren.

De kano was misschien wel het belangrijkste onderdeel van het leven van de Taínos. Hiermee visten ze, reisden ze naar kleinere eilanden, communiceerden ze met andere stammen en bezochten ze sjamanen voor rituelen, genezing en profetie. Bij Booking Adventures willen we je onderdompelen in de wereld van de Taínos.

Bij deze activiteit ga je op pad in de handgemaakte kano's, net als de Taínos. Je hoort veel van de geluiden die hun verbinding met de natuur markeerden: de roep van kraanvogels, het duiken van krabben in het water en het zachte kabbelen van golven tegen natuurlijke rotsformaties. De bogen van de mangrovewortels doen denken aan kathedralen, en inderdaad, de Taínos (hoewel ze geen kerken hadden) waren diep spiritueel. Als je eenmaal op pad bent gegaan met onze gids, zul je genieten van de rijke verscheidenheid aan vogels, reptielen en vissen van de mangroves. Sta versteld van de glinstering van de golven die fonkelen in het ochtendlicht, de bergen van Samaná in de verte en het smaragdgroene groen van de wuivende palmen.

Vervolgens kun je enkele van de grotten bezoeken die vooral belangrijk waren voor de Taínos. Ze reisden van grot naar grot om wijze mannen te bezoeken, beschutting te zoeken tegen orkanen en als ontmoetingsplaats met andere stammen. Als je eenmaal in de grotten bent, kun je de stilte en de heilige uitstraling van de ruimte waarderen. Je ziet enkele van de rotstekeningen, rotstekeningen genaamd, die hun goden en geesten vertegenwoordigen. Eindelijk kun je wat van hetzelfde tropische fruit proeven dat Taínos heeft verzameld voordat je terugkeert naar het ontmoetingspunt.

Tijdens deze tour beschrijven onze deskundige gidsen de vele toepassingen van de kano, hoe de Taínos leefden vóór de tijd van Columbus en hoe het mangrovebos essentieel is voor de gezondheid van het milieu.

Boek nu